سه جناح در يك مدرسه

در تحليل تطبيقي ​​، سواد دانشمندان ايراني با توجه به دانشكده علوم سياسي و اختيارات و رويكردها مي تواند در 118 سال انجام شود. تاكنون دانشمندان ايراني در جهات مختلف با ايدئولوژي جديد غربي درگير شده اند. بيشتر گفتمان هاي علمي ايران بر اساس دوره تاريخي جنبش مشروطيت ، آغاز سلطنت محمد رضا شاه و پيروزي انقلاب اسلامي است.

در يكي از اين فرهنگ ها ، سه دوره علمي مشخص شده است كه بر “سنت” تمركز دارند. از آغاز روند مشروطه تا پايان سلطنت رضاشاه پهلوي ، محققان ايراني به ناچار با حمايت از گفتمان “سنتي” سعي در برتري بخشيدن بركات تمدن غرب داشتند. در قرن دوم در سپتامبر 1941 ، دانشمنداني كه حمله متفقين به ايران را آغاز كردند و تا سقوط سلطنت ادامه دادند ، در يك سخنراني با موضوع “بيداري فرهنگي” شركت كردند تا خطرات تمدن غرب را شناسايي كنند. از زمان تأسيس جمهوري اسلامي در سومين و همزمان ، گفتمان “تجديد فرهنگي” توسط محققان ايراني و با تلفيق دو گفتار اول مطرح شده است. تقسيم بندي ديگري «غرب گرا» وجود دارد كه با سه دوره تاريخي مطابقت ندارد و تجربه عمومي دانشمندان ايراني را در انديشه غرب به چهار دسته تقسيم مي كند.
در اين تقسيم بندي ، رويكرد كلي دانشمندان درباره “فرهنگ گرايي و غرب ستيزي” ، “مدرنيته و غرب گرايي” ، “مدرنيته و غرب گرايي” و در نهايت “مدرنيته و غرب گرايي” ارائه شده است. اما در مقوله به ظاهر دقيق ادبيات استراتژيك ، دانشمندان قانون اساسي اولين گروه دانشمنداني هستند كه در انديشه حقوقي و پيشرفت علم قرار دارند. گروه دوم دانشمندان زير نظر رضا شاه هستند و گروه سوم كساني هستند كه با تلفيق سوسياليسم و ​​ارزشهاي سنتي سوسياليسم را به مدرنيزاسيون سنتي تبديل كرده اند. اگر دانشمندان نسل اول جنبه هاي ليبراليسم و ​​رويدادهايي مانند انقلاب فرانسه را كشف مي كردند و اگر دانشمندان نسل دوم مدرنيزه مي شدند ، دانشمندان نسل سوم عليه هر دو ايدئولوژي قيام مي كردند. وي موقعيت سوسياليسم ، تعيين سرنوشت ، شرق گرايي و در برخي موارد اسلام را توضيح داد. در واقع ، ضد مدرن بودن عشق و رويكردهاي انتقادي چنين نيست. از سپتامبر 1961 تا قبل از انقلاب 1979 ، ويژگي اصلي علما بود. ظهور گرايشهاي ايدئولوژيك در ميان دانشمندان مدرن در ايجاد سوerstand تفاهمات فكري طولاني مدت و عدم درك نظري با غرب نقش اساسي داشته است. اگرچه اين دانشمندان در حق قانون اساسي خود تنبل هستند ، اما آنها نتوانسته اند از آگاهي اجتماعي ايجاد شده در درگيري فكري با طرفداران استبداد مطلق و مشروطه مشروطه استفاده كنند و اگرچه مي توانند روي پاي خود بايستند ، اما تجربه خود را دارند. آنها براي ديدن افق هاي بيشتر ، به روال مدرنيزاسيون در قانون اساسي خود روي آوردند و جنبه هاي استعماري غرب را برجسته كردند.

سه دانشكده علوم سياسي و دانشكده حقوق و علوم سياسي دانشگاه تهران نمايانگر سه ديدگاه هستند كه طي 118 سال گذشته در اختلافات فكري افزايش يا كاهش يافته است. محمد علي فروغي بخشي از اين مكتب است ، بخشي از تجربه طولاني او در حمايت از مدرنيته سياسي استبدادي ، و بخشي حمايت از مدرنيته فلسفي و فكري. حميد ايات را مي توان در كنار دانشمنداني مانند آل احمد و شريعتي كه مدرنيته غربي را نقد مي كنند و تفكر مبتني بر هويت را تبليغ مي كنند ، تحمل كرد. جواد طباطبايي به عنوان ستون فقرات اين مكتب ، مفهوم مدرنيته ايراني است. فروغيجي ، به عنوان اولين نماد بال دانشكده علوم سياسي ، متفكري نمونه است. به دليل اخراج ناعادلانه در اوايل دهه هفتاد ، دو برابر بودن آن در خارج از مدرسه ، بار تبليغ اين پرونده مدرسه را به دوش كشيد.

* نويسنده و روزنامه نگار در حوزه انديشه