«كوير» منطقه‌اي با ۲۰۵ گونه گياهي

با توجه به ESA سايت حفاظت از پارك ملي و صحرا توسط دبيركل يونسكو در سال 1975 به عنوان ذخيره گاه زيست ماهي معرفي شد و در مجامع بين المللي ثبت شده است و هم اكنون يك برنامه جامع و دقيق مديريت دارد. ذخيره گاه Biofisher خاويار ، كه بيشتر در شهر گرمسار در منطقه سامان و در مناطق تهران ، كوم و اصفهان ، از شمال به مزارع ، جنوب به ورامين و گارپمار و كوه هاي گوگرد ، غرب به دشت هاي كوير ، و جنوب به بيابان ها و دشتهاي سيلاب و شرق به شرق. محدود به دشتهاي سيلاب.

براساس داده هاي زيست محيطي ، ذخيره گاه ملي تحت حفاظت سازمان محلي از سال 1343 در پارك ملي و حفاظت از صحراي مركزي به دو طبقه تقسيم شده است. مساحت پارك ملي 442،212 هكتار است و شامل يك ذخيره گاه زيست كره است.

ذخيره گاه بيو فيشر مركزي كوير مجموعه اي از زيستگاه هاي بياباني است كه بين درياچه نمك و دشت هاي كوير واقع شده است. از ويژگي هاي اين منطقه سرد و مرتفع ، آب و هواي نيمه خشك و به طور كلي مرطوب از اوايل دسامبر تا اواخر مارس و ساير ماه هاي خشك است.

ميانگين بارندگي در اين منطقه حدود 130 ميلي متر است. ذخيره گاه كوير مياني داراي تپه ها و كوه هاي نسبتاً كم ، كم ارتفاع است. بيشترين ارتفاع در پارك ملي سيا كوه 1865 متر ارتفاع است كه در وسط پارك ملي و در شرق درياچه نمك واقع شده و كمترين آن در ساحل Dash-Caver و در خروجي است. در ارتفاع 740 متري رودخانه وورگي.

اين منطقه شامل دشتهاي وسيع و ارتفاعات زيادي از جمله زيستگاههاي كويري ، پله اي و كوهستاني براي توزيع حيات وحش ايران است. دامنه ها و دشت هاي منطقه محل زندگي پستانداران مهمي مانند يوزپلنگ ببر آسيايي ، جابر ، روباه شني و گربه شني است در اين زمان گورخر ايراني نيز در منطقه زندگي مي كرد. سرزمين باتلاقي آليكان براي گروهي از پرندگان مهاجر. اكنون زمان حركت است.

ذخيره گاه بيو فيشر كوير نه تنها محل زندگي مرغ هاي وحشي در ايران بلكه براي قوچ ، گوسفند ، بز و بز است. 31 گونه پستاندار ، 131 گونه پرنده ، 3 خزنده و يك دوزيستان وجود دارد.

در اين منطقه 205 گونه گياه شامل 27 گونه درختي و درختچه اي ، 145 گونه چمن ، 15 گونه گندم و 26 درختچه به عنوان 44 چشمه ثابت ، 9 چاه ، پمپ هوا ، يك رودخانه و 6 گونه شناسايي شده است. كانالها

پرندگان مهم در اين منطقه شامل كوهان كوهان دار ، باك ، سوسك ، تاكسيدو ، بلبل ، كبوتر وحشي ، جغد و انواع شكارچيان و پرندگان مهاجر هستند. به دليل آب و هواي خشك و خشك ، اين منطقه شامل جوامع گياهي بياباني ، نيمه بياباني و پوشش گياهي آب شور و در برخي مناطق حتي تخم مرغ شكل است. گياهان منطقه Artemisia ، Clay Lion ، Astragalus ، Razor Wolf ، Chenjak ، Ashnan ، قيچي ، Spond ، زالزالك ، پرنده ، جاروب ، خار شتر ، Salt Grass و Scanbil و همچنين انواع علف هاي اطراف چشمه ها ، نيزارها است. ، مريم گلي ، زردچوبه ، جاگوار … در حال جستجو

پارك ملي صحراي مركزي در منطقه كويري واقع شده و داراي بهار ، تابستان ، پاييز و زمستان نسبتاً معتدل است. اين منطقه شامل كوه ها ، تپه ها ، دشتهاي وسيع ، آتشفشان ها ، بيابان هاي صخره اي ، اراضي شني و شور است كه حداكثر ارتفاع آن 2000 متر ، يك كوه سياه و حداقل 800 متر از سطح دريا است.

* امتيازات براي شركت در پارك ملي كوير مركزي:

– حداكثر سرعت 30 كيلومتر در ساعت و 50 كيلومتر در ساعت را رعايت كنيد و هيچ وسيله نقليه اي كه از جاده هاي پارك خارج مي شود و هيچ پاركينگ غير ضروري در جاده هاي پارك وجود ندارد.

– از ايجاد آتش سوزي در پارك و آسيب رساندن به گياهان و حيوانات و راه رفتن در جاده هاي تعيين شده خودداري كنيد.

– فاصله مناسب از حيات وحش را حفظ كرده و هرگونه آسيب به زيستگاه و حيات وحش را به مسئولان پارك اطلاع دهيد.

– حذف گونه هاي گياهي ، جانوري و فسيلي و نشانگرهاي تاريخ طبيعي و بدن آنها از پارك ممنوع است.

– هرگونه شستشو در منابع طبيعي آب پارك (چشمه ها و چشمه ها و غيره) را ممنوع كنيد.

– رسيدگي به زباله هاي ناشي از گردشگري طبيعي و بيرون آوردن آنها از پارك.

– رعايت اخلاق اخلاقي و اسلامي و قوانين و مقررات محلي در پارك.

انتهاي پيام